رواية سوء اختيار الفصل الثالث 3 بقلم اسماء عبدالعظيم
الفصل الثالث
يوم الخطوبه
فى منزل هناء : البيت كله ناس مبسوطه .. وهناء فى اوضتها ومعاها اختها سماح ، هاله مرات عمرو ابن خالتها
( سماح ) ياله ياهناء حطى بقى شويه احمر واخضر كده انتى مش عروسه ولا إيه مش كفاية انك مرضتيش تروحى كوافير .. ما تقوليلها حاجة ياهاله ..
( هناء ) لأ كفاية كده انا مش عاوزة ابقى عروسة مولد انا عاوزة حاجة بسيطة خالص ماتبنش اصلا .
( هاله ) حاضر هحاول اخفف الميك أب ده شويه ..
( فوزية ) يالا ياعروسه العريس وصل ….
خرجت هناء وهى فى قمة كسوفها وهاله وسماح بيضحكوا عليها من منظرها وهى خارجة
( احمد ) قابل هناء ايه الجمال ده كله ماشاء الله …
( هناء ) بكسوووف …. ميرسى …
احمد بيلبس لهناء الدبله والشبكة … ويبصلها ويقولها مبروك ياحبيبتى ..
(هناء ) الله يبارك فيك …. استغربت و من جواها بتقول ( حبيبتى ) انت لحقت تحبنى ازاى !!!
انتهى اليوم والكل سعيد بخطوبه هناء واحمد …
فى منزل اميرة :
( المأذون ) زواج مبارك بإذن الله
( حسين ) مبروك ياهشام يابنى
( هشام ) الله يبارك فيك ياعمى …
( سعاد ) بتوجه كلامها لناهد مبروك ياام هشام وعقبال منار
(ناهد ) الله يبارك فيكى..ان شاء الله ….
( هشام قاعد جنب اميرة )
(هشام ) مبروك ياحبيبتى … وعقبال الفرح
(اميرة ) الله يبارك فيك ياحبيبى
—
بعد مرور اسبوعين على خطوبة احمد وهناء ….
فى منزل هناء :
( احمد ) هناء انا زهقت عاوز اخرج معاكى مش كل مرة آجى نفضل قاعدين كده فى البيت
( هناء ) ياحمد مينفعش قولتلك قبل كده مينفعش نخرج مع بعض واحنا لسه فى الخطوبه
( احمد ) يعنى لو مخرجناش فى الخطوبه اومال هنخرج امتى …..
( هناء ) بعد الجواز ان شاء الله ….
” احمد ” بيمط شفتيه وبينفخ .. وساكت
( هناء ) مالك يااحمد فيه ايه بس لكل ده .. مش المهم اننا قاعدين اهو مع بعض …
( احمد ) آه … انا هقوم عاوزة حاجة
( هناء ) ايه ده انت مستعجل ليه كده… احنا ملحقناش نقعد مع بعض
( احمد ) معلش انا تعبان وعندى شغل الصبح بدرى وعاوز اروح… سلام
( هناء ) ماشى يااحمد براحتك مع السلامة ..
بعد احمد مامشى هناء دخلت اوضتها ونايمة على السرير وبتقول فى نفسها ايه ده احمد ازاى كده يعنى علشان قولتله مينفعش نخرج مع بعض فى الخطوبه ولوحدنا يزعل ويمشى المفروض انه يقدر ده كويس وانى بحاول احافظ على علاقتنا سوا ومنعملش حاجة غلط …وبعدين بقا انا مش عارفه سر إصراره على الخروج لوحدنا .. طب وبعدين .. ماهو بردوا الصح صح والغلط غلط .. لا انا لازم اصر على موقفى .. وهو يستعجل بقا فى التجهيزات علشان نتجوز وبعدين نبقى نخرج براحتنا …
بعد مرور اسبوع :
فى القاعة : ( فرح اميرة وهشام ) ” ناهد ” قاعده وواضح الغضب على وشها …. وبتقول شوفتى يامنار فستان اميرة عامل ازاى … عريان يابنتى ومكشوف خالص .. انا مش عارفه ازاى ابوها وامها راضيين بكده ازاى …..ولا الادهى من كده اخوكى قالى انهم اختاروا الفستان سوا .. ازاى هشام يوافق ان مراته تلبس عريان كده قدام الناس ازاااااى …
( منار ) ياماما إهدى شويه هما احرار بقا متحرقيش انتى دمك …
( ناهد ) ازاى يابنتى محرقش دمى … دى بقت مرات اخوكى واى تصرف منها فى وشنا ..واللى غيظنى اكثر ازاى اخوكى وافق على الفستان ده .. يابنتى ده انا مكسوفه لها سلف ..
فى الكوشه :
( اميرة ) ايه ياهشام ماتفك بوزك ده شويه بقا ..
( هشام ) احترمى نفسك يااميرة وخلى الليله تعدى على خير
( اميرة ) احترم نفسى هو انت شايفنى مش محترمه ولا حاجة …
( هشام ) لا ابدا محترمه على الاخر والدليل الزفت اللى انتى لبساه ده .. مش ده الفستان اللى احنا اخترناه سوا يااميرة … بتخدعينى يااميرة …
( اميرة ) خداع ايه وبتاع ايه كل الحكاية ان الفستان اللى اخترناه سوا كان ضيق شويه فغيرته وإخترت ده .. وبعدين ده هى ليله واحدة فى العمر.. ايه يعنى لما يكون فستانى مكشوف شوية …
( هشام ) بيكتم غيظه … لا ولا حاجة مفيهاش اى حاجة لما الرجاله تبص على مراتى وتبص على كيس الجوافه اللى قاعد جانبها …. عادى …
( اميرة ) يوووه فكها بقا .. اقولك انا هقوم ارقص مع صحباتى احسن من النكد اللى انت فيه ده …
هشام وهو بيمسكها من ايدها علشان ترجع تقعد جنبه …وواضح على وشه الغضب
( هشام ) وكمان عاوزة ترقصى … لو ماقعدتيش مكانك هطربق الفرح ده على دماغك
سعاد بتبص على اميرة وهشام وبتلاحظ ان فى حاجة حاصله بينهم .. وشكلهم مش مبسوط وبتروح بسرعه وبتسألهم :
( سعاد ) فى ايه ياهشام فى ايه يااميرة مالكم مبوزين كده ليه …….
( اميرة ) هشام ياماما عمال يزعقلى علشان الفستان مش عاجبه ..
( سعاد ) بجد ياهشام بتزعق لأميرة .. فى عريس يزعق لعروسته فى فرحهم … لا كده مش معقول ..وعلشان الفستان .. ماله الفستان جميل اهو ..وهياكل من اميرة حته .. ياله بقا صالح عروستك وبلاش تنكد عليها فى ليله زى دى .. وبلاش تخلوا الناس تلاحظ حاجة وتخلوهم يتكلموا عليكم …
( هشام ) اللهم طولك ياروح .. بيبص امامه لقى مامته بتبص عليه وباين عليها الحزن هشام زعل اكثر .. وقال فى نفسه اكيد ماما هتفتكر انى موافق على فستان اميرة ده .. واضح كده انى داخل معركة جامده معاكى يااميرة وان ده مش هيبقى آخر خلاف بينا .. وواضح كمان انى امى كان عندها حق …
بينتهى الفرح :
وبيدخل هشام واميرة شقتهم بعد اهلهم ما سلموا عليهم وباركولهم
( هشام ) اتفضلى ياهانم … انا عاوز اعرف بقا .. انتى ليه خبيتى عليا موضوع الفستان ده …ومقولتليش انك غيرتيه …
( اميرة ) انت لسه بتفكر فى موضوع الفستان يووووه ده انت نكدى اوى ياهشام .. ده بدل ماتدلعنى فى يوم فرحى وتبسطنى بتزعق لى فى القاعه وكمان فى البيت … ايه ده انا مكنتش اعرف انك نكدى اوى كده ..
( هشام )بغضب … نكدى… انتى بتفسرى غضبى على إنه نكد !!! يعنى انتى حتى مش شايفه انك عملتى حاجة غلط .. وكذبتى عليا .. ومش مقدره انى حقى اغير على مراتى .. وانى مش ديوث علشان اسمح لمراتى انها تلبس عريان كده قدام الناس ..
( اميرة ) انا مكذبتش عليك …
( هشام ) بس خبيتى عليا انك غيرتى الفستان اللى اخترناه سوا ..
( اميرة ) يوووووووه بقا الليلة عدت وخلاص ومفيش داعى تعمل عليا راجل من اولها ، اه ماهو اكيد امك موصياك تعمل عليا راجل وتدبح لى القطة …
( هشام ) لما سمع كده من اميرة رفع ايده وضربها على وشها وقالها انا راجل غصب عنك ومش محتاج حد يوصينى علشان ابقا راجل ومسمحلكيش تتكلمى على امى بالشكل ده …ومن هنا ورايح لو مسمعتيش كلامى يااميرة هيكون فى وش تانى خالص انتى لسه مشفتيهوش وسابها ودخل اوضته …
( اميرة ) قاعدت مكانها وحطت ايدها على خدها وقعدت تعيط …. معقول هشام يضربنى وكما يوم فرحى …لا انا مش ممكن اسمح له انه يتحكم فيا …. ماشى ياهشام ان ما وريتك ….
ايامك لسه جايه معايا ياهشام ….
