رواية سرق قلبي دون ان اعرف الفصل الثاني والعشرين 22 بقلم ايثار حسين – تحميل الرواية pdf

فى المشفى.

دكتوره نورا: ولاخر مره بقول ممنوع الصوت العالى عشان فى مرضى.
نظر لها عدي بغضب.
خرجت نورا.
نورا فى سرها:يخربيت حلاوتك.
بالداخل.
مروان:يلا يا صلاح.
صلاح:يلا فين.
مروان:يلا نروح.
صلاح:ماشي يلا.
خرجا الاثنين بينما اقترب عدى من ياسمين وجلس بجوارها.
ياسمين:عدى.
لم يرد.
ياسمين:فى ايه يا عدى.
عدى:فى انك سيبتى صلاح يقرب منك.
ياسمين:كان بيعدلى المخده.
عدى: ماشي…نامى انتى تعبانه.
ياسمين بنعاس:ماشي.
ضمها عدى وذهبا فى ثبات عميق.
================================================================
فى كباريه بالاسكندريه.

تجلس جيجى على طاوله وامها رجل وهى ترتدى ملابس كاشفه.
الرجل:مش هتقولى هربتى ليه يا جيجى.
جيجى:قولتلك ميت مره يا تامر دى حاجه خاصه بيا.
تامر:براحتك….ثم نظر لها بخبث:وحشتنى.
جيجى:وانت كمان وحشتنى.
تامر وهى يمسك يدها لتذهب معه:طب مش يلا.
جيجى بضحكه مايعه:يلا.
صعدوا لغرفه وفعلوا ما حرمه الله.
================================================================
فى المشفى فى غرفه ياسمين.

استيقظ عدى بعد مرور ثلاث ساعات.
نهض ثم دخل المرحاض وغسل وجهه ثم خرج من الغرفه.
استيقظت ياسمين على صوت اغلاق الباب ونهضت بتعب واتجهت للمرحاض لتغسل وجهها وبعدما انتهت خرجت وجلست على الفراش.
بعد مده قصيره دخل عدى ومعه كيس به طعام.
عدى:صحيتى امتى.
ياسمين:اول ما انت خرجت.
عدى:ماشي.
ياسمين:عدى.
عدى وهى يقوم بتحضير الطعام:نعم.
ياسمين:هخرج من هنا امتى.
عدى:استنى يومين بس
ياسمين: طب انا عايزه اخرج.
عدى:معلش استحملى يومين بس.
ياسمين:طب ممكن اطلب طلب.
عدى:ايه.
ياسمين:عايزه لما اخرج من هنا اشتغل.
عدى وهو يضع الطعام امامها ويجلس بجوارها:ناكل وبعد كده نبقى نفكر فى موضوع الشغل دا.
ياسمين:يعنى موافق ولا لاء.
عدى وهو يطعمها:كلى يا ياسمين.
ياسمين وهى تأكل ما بيديه:باكل والله بس بردو موافق ولا لاء.
عدى:لما تولدى الاول.
ياسمين:ما انا كنت بشتغل وانا حامل فى اقسم وآسيا.
عدى:بس مش بحالتك دى.
ياسمين:مالها حالتى ما انا كويسه اهو.
عدى بنفاذ الصبر:لاء مش كويسه لأن انتى ممكن فى اى وقت تتعبى واى مجهود هتجهضى الطفل وكلى عشان صبرى ليه حدود.
ياسمين بطاعه:حاضر.
انتهوا من تناول الطعام.
عدى:نامى بقى.
ياسمين:هى كل حاجه نوم.
عدى:اعملك ايه يعنى.
ياسمين بحماس طفولى:ودينى الملاهى وبعد كده نروح مطعم نتشعى.
عدى بصدمه :ملاهى ايه يا ماما بقولك انتى تعبانه….ثانيا و ايه الى تتعشي انتى لسه اكله.
ياسمين:فى ايه يا عدى جعانه.
عدى:عايزه تأكلى ايه وانا اجيبهولك.
ياسمين بجوع:عايزه اكل كشري.
عدى بقرف:كشري.
ياسمين:اه.
عدى:انتى عارفه انى مش بطيق ريحته.
ياسمين:وهو انت هتشمه.
عدى: امال مين الى هيجيبهولك.
ياسمين بزعل:يعنى مش هتجيبلى الكشري الى نفسي فيه.
عدى:هجيبهولك.
ياسمين:وهاتلى ايس كريم الشوكولاته.
عدى:لو جبت ايس كريم هيسيح قبل ما اوصل.
ياسمين:اتصرف.
عدى:هو ايه الى اتصرف انتى شايفانى ساحر هجمدلك الايس كريم.
ياسمين بمرح:لاء ديفى ريظر.
عدى:مش هعرف اجيبلك ايس كريم دلوقتى لما تخرجى من هنا هبقى اخرجك واجيبلك ايس كريم براحتك.
ياسمين: اوك….. دلوقتى هتجيبلى اتنين كشري وشيبسي بالجبنه وواحد تانى بالشطه واتنين بيبسي وشيكولاته بابلى وواحده تانيه جلاكسي واتنين ازايز مايه وعايزه حلويات كتشير.
عدى:اشمعنا عايزه من كل حاجه اتنين.
ياسمين:عشان لما اجوع تانى يا حبيبى ومتساش الحلويات تكون كتشيره.
عدى:عايزه حلويات ايه.
ياسمين:عايزه بسكوت وكيك واى حاجه حلوه.
عدى:حاضر.
خرج عدى وبعد نص ساعه.
ياسمين:هو أتأخر ليه كل دا.
دخل عدى وهو يحمل كيس كبير.
ياسمين:اتأخرت ليه.
عدى:عشان كل حاجه فى مكان تانى.
ياسمين:اوك هات.
أعطى لها الكيس.
ياسمين:ليه جايب شاورما انت عرفت ازاى انى كنت عايزه منها ومرضتش اقولك عشان متقولش عليا مش ببطل اكل.
عدى:هى جت على الشاورما عمتا انا جبتها عشان الاكله التالته.
ياسمين:حبيبى….ثم قبلت خده.
بدأت فى تناول الطعام بجوع.
مدد عدى بجوارها وذهب فى ثبات عميق.
بعد خمس ساعات.
ياسمين وهى تهز عدى:عدى يا عدى.
عدى بنعاس:نعم.
ياسمين:جعانه.
عدى:نامى انا مش هنزل الساعه تلاته الفجر.
ياسمين:يعنى هتسيبنى جعانه.
عدى: اه.
ياسمين:طب خدنى فى حضنك عايزه انام.
عدى:ماشي.
ضمها وذهبا فى ثبات عميق.
================================================================
فى الصباح فى سوهاج.
على طاوله الطعام.
اقسم:مش قولتوا ماما هتيجى امبارح مجتش ليه.
سمير:ماما تعبت شويه.
اسيا:وهتيجى امتى.
مروان:هتيجي بكرا.
رفاعى:كنت فين يا صلاح جعدنا ندور عليك يا ولدى.
صلاح بتوتر:كنت جاعد من صحابى يا بوى.
رفاعى:بعد اكده تيجى بدرى واصل.
حنان:واه يا رفاعى انت مخلف راچل مش عيل عتتحكم فيه.
رفاعى:مش اكده يا حرمه انى جصدى أنه ييجى يااكل ويانا.
سمير:استهدوا بالله محصلش حاجه لكل دا.
رفاعى/حنان:ونعم بالله.
انتهوا من تناول الطعام ونهضوا على غرفهم.
================================================================
عند عدي وياسمين.

استيقظت ياسمين ونهضت بتعب واتجهت للمرحاض لتغسل وجهها وبعدما انتهت خرجت وجلست بجوار عدى.
ياسمين:عدى.
عدى بنعاس:اممممم.
ياسمين:اصحى اقعد معايا.
عدى بنعاس:عايز انام.
ياسمين:عشان خاطرى انا زهقانه اويييييييي.
عدى:طب اعمل ايه.
ياسمين:اقعد معايا.
عدى:حاضر انام شويه وبعد كده هقعد معاكى.
ياسمين:يوووووه يا عدى.
عدى:عايزه ايه من زفت.
ياسمين بزعل:مش عايزه منه حاجه وقوله انى زعلانه منه جدا.
نهض عدى وضمها.
عدى:وانا مقبلش أن اميرتى تزعل.
ياسمين:بس انت زعلتها.
عدى:خلاص متزعليش هقعد معاكى.
نهض واتجه للمرحاض ليغسل وجهه ثم جلس بجوارها.
عدى:اى حاجه تانيه.
ياسمين:خدنى فى حضنك.
عدى:انا غلطان انى قولتلك حضنى مفتوح ليكى.
ياسمين:ليه يعنى.
عدى:مفيش.
ضمها عدى وبعد ثوانى.
عدى:ياسمين.
لم ترد.
عدى:ياسمين.
نظر لها وجدها نائمه فقبل جبينها ونام بجوارها.
بعد مرور ست ساعات.
استيقظ عدى وياسمين على صوت رنين هاتفه.
فتح عدي هاتفه.
عدى بنعاس:الو.
مروان:ايه يا عم اصحى احنا العصر.
عدى:الساعه تلاته والعصر بيأذن تلاته ونص عايز ايه بقى.
مروان:مش انا الى عايزك العيال عايزنك انت وياسمين.
عدى:طب انا جاى اخدهم.
مروان:لاء هما بيلعبوا مع سيف.
عدى:ماشي.
مروان:هتيجوا امتى.
عدى:هنيجى بكرا عشان ياسمين المفروض تقعد يومين هنا.
مروان:ماشي انا هجيب الجماعه وجايين نطمن عليها.
عدى:ماشي وانا هنزل اجيب لها فطار….ااااااه.
غرزت ياسمين أسنانها في كتفه.
عدى بألم:يا بنت العضاضه.
ياسمين:جعانه.
عدى:هنزل اجيب لك اكل اهدى.
ياسمين: هديت اهو.
عدى لمروان الذى يضحك:انت يا زفت بطل ضحك واقفل عشان نازل اجيب لها اكل بدل ما تاكلنى.
مروان بضحك:مش قادر ابطل ضحك اصل انا فاتح الاسبيكر.
عدى:صوتوا عليك ساعه وسكتوا يا بعيد.
ثم اغلق فى وجهه.
عدى لياسمين:العضه دى هتترد بس لما تخفى.
نظرت لها ياسمين ببراءه مزيفه ورمشت بعينها عده رمشات.
عدى:بردو العضه هتترد.
ثم تركها وخرج.
================================================================
فى سوهاج.

نظر مروان للهاتف ثم انفجر فى الضحك.
سمير:قولتله ليه انك فاتحه الاسبيكر.
مروان بضحك:مقدرتش امسك نفسي بصراحه.
رفاعى:طب عجلوا من نفسيكوا عشان نروحهم.
مروان ليمنى:لبسي العيال.
يمنى:حاضر.
ثم ذهبت لغرفه الطفلان لتبدل لهم ملابسهم.
وعندما انتهت اخذتهم ونزلت.
سمير:انا هطلع اغير.
مروان ويمنى:وانا كمان.
رفاعى:ان كان اكده فاحنا بردك هنطلع نغير.
صعد الجميع لغرفهم ليبدلوا ملابسهم.
وعندما انتهوا نزلوا ليتجهوا للمشفى.
================================================================
عند عدي وياسمين.

دخل عدى ومعه الطعام.
جلس بجوارها وأخرج الطعام من الكيس وبدأ فى اطعامها.
ياسمين:خلاص يا عدى شبعت.
عدى:معلش كلى عشان مش هتاكلى تانى دلوقتى.
ياسمين:ليه.
عدى:عشان مش هنزل كل شويه عشان اجيبلك اكل.
ياسمين بزعل:ماشي.
عدى:طب يلا كلى.
ياسمين بزعل:شبعت.
ترك عدى الطعام وضمها.
عدى:خلاص متزعليش هجيبلك إلى انتى عايزاه.
ياسمين ببكاء:لاء زعلانه منك.
عدى وهو يمسح دموعها:خلاص انا اسف بتعيطى ليه دلوقتي.
ياسمين ببكاء:عشان انت مش راضي تنزل تجيبلى اكل.
عدى:هنزل اجيبلك اى حاجه تطلبيها بس متعيطيش.
اقترب منها حتى يمسح دموعها ولكن دخل مروان والجميع.
مروان بمرح:لما تطلع من المستشفى الاول ابقى الى انت عايزه.
ابتعد عدى:بس يلا.
اقترب اقسم وآسيا من عدى وياسمين.
اسيا:مامى وحشتنى اوييييي.
ياسمين وهى تقبل وجنتها:وانتى كمان وحشتنى اوي يا روحى.
اقسم:سلامتك يا مامى.
ياسمين وهى تقبل وجنته:الله يسلمك يا حبيبي.
الجميع:سلامتك يا ياسمين.
ياسمين:الله يسلمكوا…..عدى.
عدى:نعم.
ياسمين:جعانه
عدى:……..