رواية سرق قلبي دون ان اعرف الفصل الرابع والعشرين 24 والاخير بقلم ايثار حسين – تحميل الرواية pdf

فى صباح اليوم التالى
عند ياسمين وعدى.

استيقظت ياسمين ونظرت بجوارها رأت عدى يجلس على مقعد وهو فى ثبات.
ياسمين بهدوء:عدى….عدى….دودى اصحى.
عدى بنعاس:سيبنى انام.
ياسمين: ماشي…..انا هقوم اغير هدومى وانت نام شويه.
نهضت ياسمين ومدد عدى مكانها.
ابدلت ملابسها ثم اقتربت منه وبدأت بهز كتفه بهدوء.
ياسمين:عدى قوم انا لبست.
نهض عدى ودخل المرحاض وابدل ملابسه ثم خرج من المرحاض ثم الغرفه للاذن بالخروج.
بعد دقايق دخل عدى.
عدى:يلا.
خرجا من المشفى وقاد عدى السياره وياسمين بجواره متجه لڤيله خالته.
بعد نصف ساعة اوقف السياره بجوار الفيلا ونزلا.
دخلا الفيلا.
رأى عدى يجلس فى انتظارهم.
عندما رأى اقسم وآسيا والدتهم ركضوا نحيتها وضموا قدمها.
نزلت ياسمين للمستواهم وضمتهم.
اسيا:مامى انا زعلانه منك عشان سيبتنى ومشيتى.
اقسم:وانا كمان يا مامى زعلان منك.
ياسمين:متزعلوش يا حبايب مامى انا هفضل معاكو بعد كدا ومش هسيبكوا.
اسيا/اقسم:وعد.
ياسمين بابتسامه هادئه:وعد.
عدى لسمير:يلا يا بابا.
نهض سمير من على الأريكة واتجه له.
سمير:يلا يا بنى.
عدى:مع السلامه يا خالتى…مع السلامه يا عمى.
حنان/رفاعى:مع السلامه يا ولدى…..عتيجوا تانى.
عدى:ان شاء الله يا خالتى.
خرج الجميع وقاد عدى السياره متجه للقصر.
وبعد مرور ساعات اوقف السياره بجوار القصر ونزلوا .
دخلوا القصر ولم يروا أحد فكان مروان بالحديقه وهو يحمل سيف ويمنى بالمطبخ تعد الطعام.
نهض الجميع اعرفهم وابدلوا ملابسهم ثم نزلوا.
ياسمين:انا هروح اشوف يمنى.
اقسم/اسيا: خودينا معاكى.
ذهبوا للمطبخ.
ياسمين:يمنى.
يمنى بفزع:بسم الله الرحمن الرحيم فى ايه يا ياسمين جعزتنى.
ياسمين:مش قصدى والله…..بقولك محتاجنى فى ايه.
يمنى:مش محتاجاكى يا حبيبتى روحى ارتاحى.
ياسمين:لاء قوليلى على حاجه وانا نعملها وروحى انتى نيمى العيال.
يمنى: ماشي.
خرجت يمنى وخلفها الطفلان بينما أكملت ياسمين تحضير الطعام.
جاءت يمنى واكملت معها تحضير الطعام وعندما انتهيا دخل عدى ومروان.
عدى:كل دا بتعملوا الاكل.
ياسمين:احنا خلصنا خلاص.
مروان:طب يلا عشان أنا جعان.
يمنى:حاضر.
كاد أن يخرج عدى ومروان ولكن اوقفتهم ياسمين.
ياسمين: استنوا.
استدار مروان وعدى فوضعت بين يدى عدى ومروان اطباق الطعام.
نظر لها عدي ومروان بصدمه.
حاولت يمنى كبت ضحكتها.
ياسمين:فى ايه بتبصوا كده ليه.
مروان:انا مروان الأنصارى اخد الاطباق واحطهم على السفره.
ياسمين:عادى ويلا بقى روحوا حطوا الاكل وتعالوا عشان تاخدوا بقيت الاطباق.
خرج عدى ومروان وهم فى حاله صدمه.
يمنى بضحك: يخربيتك هموت.
ياسمين:موتى بعيد عنى يا حجه.
يمنى بضحك:طب يلا هاتى باقى الاطباق.
ياسمين:لاء احنا هنخرج وهما ييجوا يخدوا الاطباق.
يمنى:مش هييجوا ياخدوا حاجه.
ياسمين:لاء هييجوا بس انتى اسمعى كلامى.
يمنى:ماشي.
خرجا من المطبخ.
سمير:مجبتوش بقيت الاكل ليه.
ياسمين وهى تنظر لعدى بخبث واضح:اصل انا تعبت ولما قولت لعدى ومروان هاتوا الاطباق سابونى ومشيوا.
سمير وهو ينظر لعدى ومروان بغضب.
سمير بحزم:عدى انت واخوك روحوا هانى بقيت الاكل.
مروان بصدمه:بابا انا…………….
قاطعه سمير:يلا روحوا هاتوا بقيت الاكل.
دخلا مروان وعدى المطبخ لجلب الاطباق.
سمير لياسمين:اى خدمه.
ياسمين:اى خدمه فى ايه يا بابا.
سمير:مش انتى كنتى عايزه عدى ومروان يجيبوا الاكل وعملتى الخطه دى عشان تخليهم هما إلى يجيبوه.
ياسمين بتوتر:أ…أ…اصل انا……………..
قاطعتها يمنى:ياسمين انتى دايما مفضوحه فبلاش تعملى من بانها.
جاء عدى ومروان وهم يحملوا الاطباق.
جلس الجميع على الطاوله فنظر عدى بتوعد لياسمين ثم أكمل طعامه.
ياسمين ليمنى بهمس:شايفه عدى بيبصلى ازاى.
يمنى بنفس الهمس:امال عايزاه يبص ازاى بعد إلى عملتيه.
ياسمين ببراءه مزيفه:انا عملت ايه.
يمنى وهى تنظر لمروان الذى ينظر لها بغضب مكتوم وتوعد:ربنا يسامحك يا ياسمين انتى شايفه مروان بيبصلى ازاى.
ياسمين بتوتر:بقولك ايه تعالى نقوم.
يمنى: يلا.
نهضت الاثنين.
سمير: رايحين فين كملوا اكل.
ياسمين بتوتر:معلش يا بابا انا تعبانه شويه فهطلع اريح.
سمير:طب انتى يا يمنى مش هتكملى اكل.
يمنى بتوتر:أ….أ….اصل……….
قاطعتها ياسمين:اصل سيف بيعيط وهى هتطلع تشوفوا صح يا يمنى.
يمنى بتوتر:صح…صح…..انا هطلع اشوف سيف.
ثم صعدت لتختبىء من نظرات مروان الغاضبه.
ياسمين:يا بنت ال***** بتسبينى وتطلعى.
ثم صعدت خلفها.
نظر عدى ومروان لبعضهما ثم نهضا.
سمير بسخريه:ايه انتو كمان تعبانين ولا رايحين تسكتوا العيال.
عدى باحراج:لاء انا طالع اشوف ياسمين مالها.
مروان باحراج:وانا طالع انام.
سمير:ماشي بس اتمنى انى مسمعش صوت…….ومتعملوش نفسكوا مش عارفين انا بتكلم عن ايه…….ولو حد فيكوا هيمد أيده على مراته يبقى يطلع برا البيت قبل ما انا الى أطلعه.
ثم نهض واتجه لغرفته.
زفر عدى بضيق ثم صعد لغرفته وكذلك مروان.
================================================================
فى غرفه عدى وياسمين.

كانت تجلس ياسمين على الفراش وتهز قدمها بتوتر.
ياسمين:يوووووووه انا متوتره ليه هو مش هيعمل حاجه يعنى.
سمعت صوت خطوات قدم تقترب من الغرفه.
فنهضت وفرشت سجاده الصلاه وارتدت الاسدال وبدأت فى تمثيل أنها تصلى.
دخل عدى وعندما رأها تسجد نظر لها بسخريه واتجه لها ونزع عنها الحجاب وامسك بشعرها بقوه.
ياسمين بصراخ:شعرى….شعرى فى حد يمسك حد كدا وهو بيصلى.
عدى:اممممم ويا ترى بتصلى ايه دلوقتى.
ياسمين بتوتر:أأأ الصلاه والقرب من ربنا مش بمواعيد.
عدى:طب قربى من ربنا براحتك وصلى براحتك لكن لما تيجى تصلى ابقى صلى اتجاه الابله.
ياسمين بتوتر:وهو انا كنت بصلى فى اتجاه معاكس.
عدى:بالظبط.
ياسمين بتلعثم:ماهو… ماهو انا اتلخبطت.
عدى:اه وبعدين.
ياسمين:ما…. مافيش.
ضغط على شعرها بقوه اكبر فصرخت.
ياسمين بألم:ااااااه………سيب شعرى.
عدى:انا تطلعينى كذاب قدام بابا.
ياسمين:اولا انا مطلعتكش كذاب انا طلعتك مش بتسمع الكلام ثانيا احسن لان انت مسمعتش كلامى ثالثا سيب شعرى عشان أنا تعبانه وعايزه انام.
ثم ابتعدت عنه واتجهت للفراش ومددت عليه.
نظر لها بغيظ ثم اتجه للفراش ومدد هو الآخر.
================================================================
فى قسم بالاسكندريه.

دخل اللواء مكتب المقدم.
اللواء بحزم:انت يا سياده المقدم.
المقدم بأدب:اتفضل اقعد يا باشا.
اللواء بغضب:اقعد….بعد إلى حصل دا واقعد.
المقدم:وهو ايه الى حصل.
اللواء:ما هو انت نايم على ودانك.
المقدم:العفو يا فندم…..ايه بقى إلى حصل.
اللواء:المتهمه إلى اجت امبارح الى اسمها جيجى انتحرت.
نظر له المقدم بصدمه.
اللواء:بص بقى انا مش فاضى الصدمه دى فوقلى كدا وركز انت بتقول للعسكرى ياخد الجثه ويدفنها ومتقولش لحد.
المقدم:تمام يا فندم.
خرج اللواء ونفذ المقدم ما امر به.
================================================================
بعد ٦ساعات.
فى غرفه عدى وياسمين.
استيقظت ياسمين ولكنها شعرت بالخمول.
ياسمين وهى تهز عدى:عدى قوم.
عدى بنعاس:سبينى انام شويه.
ياسمين ولاول مره لم تجادله:اوك تصبح على خير.
ثم أكملت نومها هى الأخرى.
================================================================
بالاسفل.

كان سمير ومروان يجلسان فى الحديقه فجاءت يمنى.
يمنى:الاكل جهز يلا عشان تأكلوا.
سمير:وهى ياسمين فين.
يمنى:باين انها تعبانه أو فى حاجه….مش مشكله تعالوا كلوا انتو.
نهض سمير ومروان.
حاوط مروان كتف يمنى وقبل وجنتها ثم دخلوا.
سمير:العيال وسيف فين.
يمنى:سيف نايم والعيال اكلتهم من شويه.
ثم جلست بجوار مروان وإمامهم سمير.
بدأوا فتناول الطعام بصمت وعندما انتهوا صعد كلا منهم لغرفته.

فى غرفه عدى وياسمين

استيقظ عدى على صوت رنين هاتفه ففتح.
عدى بنعاس:الو.
المتصل:معاك المقدم ساهر المتولى قضيه الانسه جيجى.
عدى:اه افتكرتك ……ايه حصل حاجه.
المقدم ساهر:انا حبيت اعرفك أن الانسه جيجى انتحرت.
عدى: طب سيادتك بتقولى انا ليه.
المقدم ساهر:عشان انت الى قولتلى أن أى اخبار جديده اقولك.
عدى:تمام.
اغلق الهاتف ونظر لياسمين ثم نهض متجه للمرحاض.
بعد دقايق خرج وابدل ملابسه ثم نزل للاسفل.
دخل المطبخ وجد يمنى.
يمنى:احضرلك الاكل.
عدى:لاء روحى ارتاحى انتى وانا هحط الاكل.
يمنى:اوك.
خرجت يمنى واتجهت لغرفتها لتبدل ملابسها ثم اتجهت للحديقه لتجلس مع زوجها.
رأته يجلس على الارجوحه وهو يحتسي كوبا من الشاى.
وقفت جلف الأرجوحة وبدأت بهزها بهدوء.
شعر مروان بها فوضع الكوب على الطاوله الصغيره التى بجواره ثم نهض واستدار لها.
ضمها ليستنشق عبيرها.
مروان:اخيرا خلصتى……اوعى تقولى انك لسه هتعملى حاجه تانى.
يمنى بابتسامه:لاء معدتش هعمل حاجه تانى.
مروان وهو يقبل عنقها:اشطا.
يمنى بتساؤل:اشطا ايه.
مروان بخبث:اصل سيف بيعيط.
يمنى بخبث اكبر:بس انا مش سامعه.
مروان وهو يحملها:ازاى بس دا هو بيعيط وانا سامعه…….تعالى نطلع نشوفه.
ضحكت يمنى ثم قبلت وجنته.
================================================================
فى المطبخ.

انتهى عدى من تحضير الطعام ثم أخذه وصعد للغرفه.
وضع الطعام على الطاوله ثم اتجه للفراش.
عدى وهو يهز ياسمين بهدوء.
عدى:ياسمين قومى عشان تأكلى.
ياسمين بنعاس:مش قادره عايزه انام.
عدى:كلى وبعد كده نامى.
ياسمين:لاء مش عايزه اكل وسيبنى انام.
نهض عدى وحملها على كتفه واتجه للمرحاض.
فتح الصنبور ووضع رأسها تحته.
ياسمين بفزع وصراخ:يخربيتك ربنا يخدك.
عدى:ما هو لو اتخرب بيتى هنكون فى الشارع ولو ربنا اخدنى انتى هتزعلى فتسكتى بقى.
ياسمين:طب سيبنى بقى.
عدى:ماشي.
خرج عدى.
ياسمين:عدى هاتلى هدوم بدل الى اتبلت دى.
عدى:عنيا.
اخرج لها عدى ملابس واعطاها لها.
نظرت ياسمين للملابس ثم لعدى.
عدى:فى ايه بتبصلى كدا ليه.
ياسمين:انت عايزنى انزل بهوت شورت وبادى كات قدام اخوك.
عدى:تؤ تؤ انا جبت الاكل وانتى مش هتنزلى…..
وروحى بقى غيرى هدومك عشان متتعبيش.
ياسمين:حاضر.
اغلقت ياسمين باب المرحاض وابدلت ملابسها بعدما اخذت حمام دافئ ثم خرجت.
عدى وهو يمسك يدها ويقبلها:اسف.
ياسمين باستغراب:على ايه؟!
عدى:انى زعلتك فى يوم او مديت ايدى عليكى.
ياسمين بألم:لاء عادى.
عدى بندم:اسف.
ياسمين:خلاص يا عدى….انت عارف ان الأسف مش بيقدم وبياخر حاجه.
عدى:طب تأكلى كلى.
جلسا لتناول الطعام.
ياسمين:عدى.
عدى:نعم.
ياسمين:هو النهارده مش بيفكرك بحاجه.
عدى بخبث:لاء.
ياسمين بدموع: بجد.
عدى:بجد.
نهضت ياسمين حتى لا يرى دموعها.
عدى:استنى….مش هتكملى اكلك.
ياسمين بصوت مخنوق:شعبت.
عدى:طب انتى زعلانه من ايه.
ياسمين:مفيش.
نهض عدى وضمها.
عدى:طب بتعيطى ليه.
ياسمين ببكاء وهى تحاول أبعاده:مفيش ابعد بقى.
عدى وهو يمسح دموعها:طب بطلى عياط وانا ابعد.
ياسمين ببكاء:لاء وقولتلك ابعد.
عدى:كل العياط دا عشان قولتلك مش فاكر عيد جوازنا.
ياسمين بغيظ:يعنى فاكر.
عدى:وهو انا اقدر انسي.
ياسمين:طب هتخرجنى.
عدى:لاء العيال هى إلى هتخرج.
ياسمين:وانا مش هخرج؟
عدى:لاء انا خرجتك بس مخرجتش العيال.
ياسمين:خدنى معاك.
عدى:مش هينفع انتى تعبانه.
ياسمين:عشان خاطرى.
عدى:لما تولدى هبقى اخرجك.
ياسمين:طب خلينى اجى معاكو عشان العيال متبقاش لوحدها.
عدى: ماشي.
ضمته ياسمين بفرحه وقبلته….. بادلها عدى العناق ثم استدار بوجهه لها فقلبته بجانب ثغره.
عدى بخبث:دا احنا نأجل الخروجه بقى.
ياسمين:لاء انا عايزه اخرج.
عدى:وانا رجعت فى كلامى.
ياسمين:عدى بتبقاش عيل.
عدى:طب ما انتى تفله.
ياسمين:اسمها طفله مش تفله.
عدى:مش مهم.
ياسمين:طب يلا غير هدومك وانا هروح اقول للعيال اننا هنخرج.
عدى:تؤ تؤ.
ياسمين:دودى حبيبى هيخرجنى…..صح؟!
عدى:دودى حبيبك رجع فى كلامه.
ياسمين:يووووووه بقى يا عدى.
عدى:انفخى من هنا لبكرا بردو الخروجه اتأجلت.
ثم حملها بحب.
================================================================
بعد مرور ٧اشهر
بالمساء.
عند عدي وياسمين

استيقظت ياسمين.
ياسمين:عدى.
لا رد.
ياسمين:عدددددى.
عدى بنعاس:عايزه ايه.
ياسمين:عايزه اكل جعانه.
عدى بنعاس:نامى وبكرا ابقى كلى براحتك.
ياسمين:قوم هاتلى اكل.
عدى:حاضر…..حاضر.
امسك هاتفه واتصل بمطعم ما.
العامل:ايوه يا فندم.
عدى بهمس لياسمين:عايزه ايه.
ياسمين:بيتزا بالسوسيز.
عدى للعامل:بيتزا بالسوسيز.
العامل:حاضر يا فندم.
ياسمين لعدى:خلاص مش عايزه سوسيز انا عايزه بالتونه.
عدى للعامل:معلش خليها بالتونه.
العامل:انام اى حاجه تانيه.
ياسمين لعدى:قوله انى مش عايزه بالتونه انا عايزه باللحمه.
عدى:معلش عارف انى تعبتك…..عايز البيتزا باللحمه.
العامل:حاضر اى أوامر تانيه.
ياسمين لعدى:خلاص…..خلاص قوله يجيبها بالفراخ.
عدى للعامل:لو سمحت.
العامل بضيق:نعم يا فندم.
عدى:قسم البيتزا لاربع تربع وخلى كل ربع بطعم مختلف.
العامل،:تمام يا فندم…..ممكن العنوان.
عدى:***************
العامل:اوك يا فندم.
اغلق عدى الهاتف.
ياسمين:قفلت ليه كنت عايزه حاجه تانيه.
عدى:الراجل زهق.
بعد نصف ساعة رن جرس الباب فنزل عدى وأخذ من الرجل علبه بها البيتزا.
عدى:خدى.
ثم أعطى لها العلبه……فتحت ياسمين العلبه.
ياسمين بضيق:ايه دا.
عدى:فيها ايه……قولتى عايزه بالسوسيز وجيتلك….بالتونه وجبتلك….اللحمه وجبت…..والفراخ وجبت……..فيها ايه بقى.
ياسمين ببكاء: مفيهاش جبنه.
عدى:خلاص متعيطيش هتصرف.
أخذ منها العلبه ونزل وضع عليها جبنه ثم وضعها بالميكرويف ثم صعد.
عدى:ايه بالجبنه……ممكن انام.
ياسمين وهى تأخذ منه العلبه:مش هتاكل.
عدى:لاء كلى انتى….انا عايز انام.
ياسمين:اوك……ثم اغلقت العلبه ومددت بجواره.
عدى:مش هتاكلى.
ياسمين:لاء مش جايلى نفس اكل بيتزا.
نظر لها عدي بغيظ ولم يتحدث.
وبعد دقايق كان الاثنين فى ثبات عميق.
================================================================
فى سوهاج
فى الصباح.
فى غرفه صلاح.

استيقظ صلاح واتجه للمرحاض وبعد مده خرج.
ابدل ملابسه ونزل فلم يجد والداه فخرج على الفور.
قاد سيارته وهو متجه لمكان عمل التى خطفت قلبه من الوهله الاولى.
اوقف السياره بجوار المشفى ونزل.
دخل المشفى.
صلاح الممرضه ما:لو سمحتى عايز اعرف فين مكتب دكتوره نورا.
الممرضه:فى الدور التانى على ايدك الشمال بس هى مش موجوده هى فى اجازه عشان باباها توفى من تلت ايام…..لو عايز عنوان بيتها قولى.
صلاح:اوك هاتى العنوان.
الممرضه:*************.
صلاح:شكرا.
الممرضه:العفو.
خرج صلاح وقاد سيارته متجه للعنوان.
================================================================
فى منزل نورا.

كانت تجلس بين مجموعه من النساء يرتدون اسود ولكنهم يتحدثون فى أمور غير العزاء.
واحده من النساء تخاطب سيده اخرى:عندك حق يختى…..ثم نظرت لنورا:ايه رأيك يا نورا.
لم ترد نورا لأنها شارده فى محبوبها منذ متى لم تراها…..تتمنى أن تراه.
رفعت نورا رأسها وصدمت..

رفعت نظرها وصدمت……كيف عرف مكان منزلها.
نهضت واتاذنت من النساء ثم اتجهت له.
صلاح:البقاء لله.
نورا بحزن:الملك والدوام لله.
صلاح:اكيد بتسألى انا ازاى عرفت بيتك وعرفت أن والدك توفى.
نظرت له نورا بتسأل.
صلاح:واحده معاكى فى الشغل قالتلى…..نسيت اعرفك بنفسي…..انا صلاح رفاعى المنياوى.
ثم مد يده لها.
نظرت نورا ليده وهتفت:اسفه مبسلمش.
انزل صلاح يده بحرج.
صلاح:لا عادى ولا يهمك.
نورا:اوك…..كنت جاى ليه.
صلاح:اطلب ايدك قصدى اعزيكى.
نورا:اوك كتر خيرك اتفضل بقى تحت اقعد مع الرجاله عشان احنا هنا كلنا ستات.
صلاح:اوك.
نزل صلاح وجلس مع الرجال ولكنه شعر بالملل فذهب.
كانت نورا تراقبه من الشرفه حتى ذهب.
================================================================
عند ياسمين.
عبر الهاتف.

ياسمين:متنساش يا عدى تيجى معايا للدكتوره.
عدى:ماشي يا حبيبتي.
ياسمين:قول حاجه تانيه لانك كل مره تنسي وتقولى هاجى معاكى المره الجايه.
عدى: معلش يا حبيبتى……النهارده هنروح للدكتوره مع بعض بص لما المحاضرات تخلص.
ياسمين:هتخلص امتى.
عدى:نتخلص الساعه ٥,٥.
ياسمين:الدكتوره معادها الساعه٤,٥ مش ٥,٥.
عدى:عادى يا حبيبتى نتأخر ساعه بس.
ياسمين:طب ما تخلى دكتور تانى يحضر المحاضره مكانك.
عدى:هى مدرسه ابتدائى يا ياسمين دى كليه يا ماما.
ياسمين:طب حاول تخلص بسرعه عشان نروح للدكتوره فى المعاد.
عدى بضيق:ماشي يا ياسمين ماشي.
اغلقت الهاتف ثم نظرت الغرفه بملل.
نهضت ياسمين واتجهت لغرفه يمنى.
طرقت الباب ثم دخلت عندما أذنت لها يمنى بالدخول.
يمنى بفرحه:حبيبت قلبي جيتى فى وقتك.
ياسمين باستغراب:فى ايه يا بنتى.
يمنى:بصى انا كنت زهقانه وقاعده افكر ازاى اقول لمروان انى حامل.
ياسمين:ياسمين سبيكى من مروان دلوقتى المهم انتى ازاى هتربى سيف والطفل التانى مع بعض.
يمنى:وفيها ايه يعنى.
ياسمين:اولا سيف بدأ يطلعله سنان يعنى هيفضل طول الليل والنهار بيعيط وهو لسه بيحب يعنى هتلاقيه فى اى حته ومش هتعرفى تخليه يقعد فى مكان معين.
يمنى:خلاص يا بنتى مش مشكله هبقى اتصرف.
ياسمين:ماشي يا حبيبتى……مبارك عليكى يا قلبى.
يمنى:الله يبارك فيكى يا قلبى……مقولتليش ازاى اقول لمروان انى حامل.
ياسمين:زى الناس….اول ما يجى تقوليله مروان انا حامل فيها حاجه دى.
يمنى:انا غلطانه انى سألتك دا انتى عديمه الرومانسيه.
ياسمين ببرود مستفز:عارفه.
يمنى:اطلعى برا يا ياسمين عشان متعصبش عليكى.
خرجت ياسمين من الغرفه وأغلقت الباب خلفها.
ذهبت ياسمين للمطبخ لتحضر وجبه الغداء.
بعد بضعه ساعات دخل عدى المطبخ.
عدى:حبيبتى اسف انى اتأخرت عليكى.
ياسمين بضيق:لاء عادى.
عدى:طب يلا اطلعى البسى عشان نروح للدكتوره.
ياسمين بضيق:لاء.
عدى:ياسمين انا جاى من الشغل تعبان فبلاش عند.
ياسمين:طب اطلع غير هدومك وانا هجهز الاكل.
عدى:يووووووه……ياسمين اخلصى وروحى البشر عشان نلحق الدكتوره.
ياسمين بعند:وانا مش هروح يا عدى واتفضل روح غير هدومك عشان تأكل.
عدى:انتى حره…..ومش هاكل انا طالع انام.
ثم تركها وصعد……فتنهدت ياسمين بضيق.
وضعت ياسمين الطعام على الطاوله.
سمير:مش هتاكلى يا بنتى.
ياسمين:لاء شبعانه يا بابا.
ثم صعدت.
================================================================
فى غرفه عدى وياسمين

دخل عدى وابدل ملابسه ثم مدد على الفراش.
دخلت ياسمين الغرفه فتصنع عدى النوم.
مددت بجواره ونظرت له رأت علامات الإرهاق على وجهه فوضعت رأسه على كتفها وضمته.
ياسمين:عدى.
عدى:بس يا ياسمين انا مش فايق للشكل دلوقتى….لما اصحى ابقى نكدى عليا براحتك.
ياسمين:انا مش بصحيك عشان نتشاكل…… قوم اقعد وانا هجيبلك اكل.
عدى:مش جعان.
ياسمين:اوك انا هنزل اجيبلك اكل.
كادت أن تنهض ولكن جذبها عدى.
عدى:لو نزلتى مش هاكل وهقفل باب الاوضه بالمفتاح ومش هدخلك.
ياسمين بضيق:اوك.
عدى:اوك هتنزلى ولا لاء.
ياسمين بضيق:لاء.
عدى:شطوره……سبينى انام بقى.
ياسمين:ماشي.
نام عدى وظلت ياسمين تنظر له حتى غلبها النوم.
================================================================
عند يمنى ومروان.

يمنى بتردد:مروان.
مروان:نعم.
يمنى: عايزه اقولك حاجه بس خايفه.
مروان:متخافيش يا حبيبتي.
يمنى بتردد:انا….انا….انا حامل.
مروان:نااااااااااااعم.
يمنى بخوف:فى ايه يا مروان.
مروان وهو يقلدها:عايزه اقولك حاجه بس خايفه.
ليتابع:خايفه من ايه.
يمنى:اصل ياسمين قالتلى أن المفروض لما سيف يكبر.
مروان:هى فعلا ياسمين عندها حق بس دا حكم ربنا…..تعالى بقى ننزل نقولهم.
يمنى:اوك.
نزلا.
مروان:بابا يمنى حامل.
سمير:مبارك عليكى يا بنتى.
يمنى:الله يبارك فيك يا بابا.
سمير:النهارده سيف تم السنه مش هتحتفلوا.
مروان:طبعا هنحتفل……هطلع اقول لعدى يجى يظبط معايا الحديقه.
سمير:ماشي.
صعد مروان لغرفه أخيه.
================================================================
فى غرفه عدى وياسمين

استيقظت ياسمين على صوت طرق الباب.
نهضت واعدلت ملابسها ثم فتحت الباب.
ياسمين بنعاس:نعم يا مروان.
مروان:كنت عايز عدى.
ياسمين:طب ثوانى.
مروان:اتفضلى.
اغلقت الباب ثم اتجهت المرحاض لتغسل وجهها وخرجت ثم ابدلت ملابسها ثم فتحت الباب.
ياسمين:اتفضل ادخل صحيه.
مروان:بقالك ربع ساعة جوا ولسه مصحتيهوش.
ياسمين:انا مكنتش بصحيه اصلا……ويلا ادخل.
دخل مروان وخرجت ياسمين وأغلقت الباب الباب.

بالداخل.

هز مروان عدى من كتفه.
عدى بنعاس:اطلعى برا ياسمين وسبينى بدل ما انكد عليكى.
مروان بهمس:ربنا يكون في عونك يا ياسمين.
عدى:بطلى كلام واطلعى برا.
مروان وهو يهزه بعنف:قوم انا مش ياسمين انا مروان.
نهض عدى بفزع:امال ياسمين فين.
مروان:كرشتها برا الاوضه.
عدى:طب اطلع برا.
مروان بتأثير مزيف:بتطردنى عشان مراتك يا بن ابويا.
عدى بنفاذ الصبر:اطلع برا يا حيوان.
مروان:اوك هطلع…….غير وانزل.
عدى بتسأل:ليه.
مروان:النهارده عيد ميلاد سيف.
عدى:ماشي.
خرج مروان واغلق الباب خلفه.
بينما اتجه عدى المرحاض وبعدما خرج ابدل ملابسه ونزل.
رأى ياسمين تجلس بجوار يمنى ويمنى بجوار مروان وامامهم سمير.
فجلس بجوار ياسمين الذى تمسك بطبق كبير به تسالى.
سمير:عدى انت ومروان تروحوا تظبطوا الحديقه عشان عيد ميلاد سيف وانا حجزت التورته.
عدى:ويمنى وياسمين هيعملوا ايه.
ياسمين بحماس:انا هتفرج عليكو.
يمنى:وانا كمان.
سمير:وانا هروح انام لغايه لما تخلصوا.

بعد دقايق.
فى الحديقه.
كانت تجلس ياسمين وبجوارها يمنى.
ياسمين باستفزاز:بضمير.
مروان لعدى:بقولك ايه اضربها وانا مش هحوش.
عدى بضحك:استنى لما تولد بعد كدا هبقى اضربها.
مروان:بقولك اهو انا مش هحوش دا انا هكون فرحان عشان ضهرى ميتكسرش لوحدى.
انفجرت ياسمين فى البكاء.
عدى لمروان:ربنا يخدك دا انا بستنى الساعه الى تسكت فيها.
مروان:انزل راضيها وانا هكمل.
نزل عدى من على الكرسي واتجه لياسمين وضمها.
عدى:متزعليش احنا بنهزر مش هنعمل حاجه.
مروان:انا مش بهزر.
يمنى:بس بقى يا مروان.
عدى:اخرس يا حيوان.
ازدادت ياسمين فى البكاء.
عدى:خلاص بقى متعيطيش.
نزل مروان.
مروان:اخيرا خلصت…..روحوا بقى هاتوا العيال وغيروا…….ثم نظر ليمنى:يلا.
يمنى:اوك.
ذهبا لغرفتهم.
عدى:بطلى بقى عياط.
ياسمين ببكاء:حاضر…….ثم مسحت دموعها.
عدى:يلا.
ياسمين:اوك.
صعدا هم أيضا لغرفتهم.

بعد نصف ساعة.
تجمع الجميع فى الحديقه.
سمير بإعجاب:حلوه الزينه دى.
مروان:ما هى اكيد هتكون حلوه ….دا انا ضهرى باظ.
سمير:احسن.
مروان:يلا يا جماعه نحتفل.
احتفلوا فى جو عائلى جميل.
================================================================
بعد مرور سنتين ليله عيد الاضحى.
فى سوهاج.
فى منزل صلاح.

نورا: صلاح تعالى شوف ابنك.
جاء صلاح على صريخها:فى ايه يا نورا.
نورا:ابنك قاعد يضرب فى أخته من الصبح.
صلاح:خلاص متزعليش.
نورا:انت عايز تشلنى…….روح ربى ابنك بدل والله لانكد عليك.
صلاح:هو المفروض مين الى ينكد على مين.
نورا:مش مهم تعرف دلوقتى…….روح قول ليوسف أن كدا عيب وأنه ميمدش أيده على أخته تانى.
صلاح:ماشي.
ذهب صلاح لابنه وبنته.
صلاح:يوسف……متضربش اختك تانى.
يوسف:ما هى إلى غبيه يا بابى.
صلاح:متقولش على اختك غبيه.
يوسف:حادر(حاضر) يا بابى.
جاءت يارا.
يارا:بابى يوثف كل ثويه يدربنى.
صلاح: متزعليش يا حبيبتي.
================================================================
فى القصر.

يمنى:سيف….اقسم…..زيد.
جاء الثلاث اطفال.
سيف/زيد:نعم يا مامى.
اقسم:نعم يا خالتو.
يمنى:تعالوا كلوا يلا.
سيف/زيد/اقسم:حاضر.
جلسوا ليأكلوا.
ياسمين:اسيا….اسيل كلوا انتو ساكتين.
اسيا/اسيل:حاضر يا مامى.
بدأت الأطفال فى تناول الطعام.
جاء عدى ومروان.
ياسمين ليمنى:يمنى اكلى اسيا وآسيا وانا هروح احط الاكل.
يمنى:حاضر.
نهضت ياسمين ووضعت الطعام على الطاوله.
جلس الجميع ليأكل.
نظر الجميع لمكان سمير بحزن….رغم انه توفى منذ عام ولكنه كان سندهم.
انتهوا من تناول الطعام ونهضوا لغرفهم.

قبل موعد اذان الفجر بدقايق كان الجميع يتجمع فى الصاله وإمامهم سجاده صلاه.
سمعوا الاذان وعندما انتهى بدأوا فى الصلاه وعدى أمامهم.

«تمت بحمدلله»