رواية حب الاكابر الفصل الرابع عشر 14 بقلم سارة محمد
جزء من الحلقة السابقة….
فى المدرسة عن نانسى و ملك
نانسى و ملك ماشين مع بعض
ملك : نانسى خدى الدعوتين دول
نانسى : لمين دول
ملك : ليكى انتى و محمود
نانسى : بمناسبة ايه
ملك : بمناسبة جوازى انا و وليد
نانسى : وليد
ملك : اه وليد ماله
نانسى : انا انا بحبه هو مش بيحبنى هو بيحبك انتى اكيد لا اكيد لا انتى كدابة
جريت نانسى بسرعة
ملك : استنى يا نانسى استنى هفهمك
لكن ملك مقدرتش تلحقها نانسى جريت بسرعة و هى بتعيط
الحلقة الجديدة…..
فى بيت محمود و نانسى محمود رجع من الكلية
محمود : ماما عاملة ايه
الأم : الحمد لله يا حبيبى
محمود : امال فين نانسى
الأم : من ساعة ما جت لا عايزة تأكل و لا تشرب و حابسة نفسها فى اوضتها
محمود : طب انا هخش اشوقها عقبال ما تحضرلنا الأكل من ايديكى الحلوين دول
الأم : ماشى ياعم خش شوفها بقى عشان تهدأ شوية دى شغالة عياط من ساعة ما جت
محمود : حاضر يا ماما بعد اذنك
راح محمود خبط على باب اوضة نانسى
نانسى بصوت مش طالع : مين
محمود : يعنى هيكون مين محمود يا هبلة
نانسى : ادخل
دخل محمود وراح قعد جانب نانسى عل. السرير
محمود : مالك بقى
نانسى : ولا حاجة
محمود : على محمود برضوا اقولى مالك بقى
نانسى : ملاك
محمود : مالها زعلتى معاها
نانسى : انا مضايقة منها
محمود : ليه بس
نانسى و هى بتمسك دعوات الفرح : عشان دول
محمود : ايه دول
نانسى : دى دعوات فرح بتاعت ملاك
محمود و هو اكيد زعلان : طب و انتى زعلانة ليه مش المفروض تفرحلها دى صحبتك
نانسى : عارفة انى المفروض افرحلها بس مش قادرة
محمود : ليه
نانسى : عشان هى هتجوز الشخص اللى ان حبته بس محبنيش هو حبها هى
محمود : و انتى تعرفى منين
نانسى : كان بيجى يوصلنى انا و ملاك
محمود : و انتى ايه تركبى معاه
نانسى : عادى يعن. كان بيوصلنا بدل ما بتعب و انا رايحة و و انا جاية و بصراحة انا كنت معجبة بيه ااوى لحد ما الإعجاب دا اتحول لحب
محمود : بصى يا نانسى المفروض متزعليش دا قدرك و بعدين دى ملاك صحبتك لازم تفرحلها و مضيعش صداقتكم فى حب تافه و انا بقولك اهو روحى الفرح و مضيعش صداقتكم
نانسى : ماشى بس انت هتيجى معى
محمود : انا هاجى ليه
نانسى : هى ادتنى دعوتين واحدة ليا و التانية ليك
محمود : حاضر ياستى هاجى معاكى يلا بقى عشان نأكل احسن انا واقع و بعدين فرفشى كدة بقى مش جاى معاكى دور الحزينة دا
نانسى : ماشى ياعم يلا
محمود : يلا يا قمرى
………………………………………………………
نروح مكان تانى فى الڤيلا تحديداً فى اوضة ملك و هدى
ملك : هدى
هدى : ايوة يا ملاكى
ملك : خدى الدعوة دى
هدى : ايه دى
ملك : دا دعوة فرحى يا هبلة
هدى : انا شكلى كدة عنست
ملك : يا هبلة متقوليش كدة انتى لسة شابة بصحتك
هدى : ماشى ياختى بس مالك شكلك فى حاجة
ملك : بصراحة اه
هدى : ايه مالك احكيلى
ملك : هقولك فاكرة صحبتى نانسى اللى بحكيلك ديماً عليها
هدى : ايوة طبعاً دا انتى قرفنى رغى بحكايتك عنها
ملك : بت اتلمى
هدى : ماشى ياختى كملى
ملك : النهاردة فى المدرسة لما ادتها الدعوة لاقيتها زعلت و فضلت تعيط خصوصاً لما اقولتلها انى دذ دعوة فرحى على .. وليد يعنى و انتى عارفة انها بتحبه لكن هو بيحبنى انا و انا كمان بحبه هى زعلت مش عارفة اصلحها ازاى و اعمل ايه
هدى : بصى استنى لحد يوم الفرح لو لقتيها جت يبقى كله تمام لو مجتش يبقى لازم تصلحيها بأى طريقة لأنها كدة تبقى زعلت منك و خدت منك موقف جامد
ملك : رأيك كدة يعنى
هدى : اه اسمعى منى بس صدقينى كل حاجة هتبقى تمام
ملك : ماشى ياستى اما نشوف
هدى : نسيت اقولك كل سنة و انتى طيبة عيد ميلادك كان امبارح
ملك : و انت طيبة يا قلبى شوفتى معرفتش احتفل بى بسبب اللى حصل و لكن اللى حصل امبارح خلانى احتفب بحاجة احسن من عيد ميلادى المهم فين الهدية بتاعتى يا هدهد
هدى : منين ياختى انا لاقية اكل
ملك : انتى رخمة على فكرة
هدى : و انتى ارخم على فكرة ههههه
ملك : ههههههه
………………………………………………….
بعد مرور عدة ايام اخيراً و ليس اخراً جاء اليوم الموعود يوم فرح ملك على وليد و فرح كريم على ليلى هما عملهم مع بعض ليلى عارفة انى دى تبقى اخت اختها و ليلى مكنتش عايزة الجوازة دى عشان كدة بتقرب من اختها و هى مش عايزاها تقرب من اختها و لكن اللى ليلى متعرفوش انى دى تبقى اختها و البنت التانية ماتت
فى الفرح….
هدى كانت قاعدة متعرفش اى حد من اللى فى الفرح و حاسة انها اقل واحدة فيهم لحد ما اتفجئت بى محمود جاى ناحيتها
هدى : محمود انت بتعمل ايه هنا
محمود : انتى اللى بتعملى ايه هنا
هدى : انا صاحبة العروسة
محمود : و العروسة تبقى صاحبة اختى نانسى
هدى : هو انت محمود اخو نانسى
محمود : اهاا
هدى : يعنى ملاك تبقى البنت اللى انت كنت بتحبها
محمود : صح كدة الله ينور عليكى
هدى : هو انت مفكرتش فى الموضوع اللى قولتلك عليه
محمود : موضوع ايه
هدى : انت نسيت
محمود : لا طبعاً منستش بهزر معاكى
هدى : طب اقولى بقى عملت ايه فى الموضوع اللى قولتلك عليه
محمود : انا موافق ندى لبعض فرصة
هدى : بجد
محمود : اه والله بجد
هدى : بحبك يا حودة
محمود : لا مش للدرجة دى لمى نفسك شوية
هدى : يا رخم
محمود : طب انا عايز اخش البيت من بابه نبدأ بخطوبة تعارف ايه رأيك
هدى : طبعاً موافقة بس انا معنديش اهل و بابا و ماما ماتوا
محمود : مش مهم يا قمر انا و انتى هنتصرف و هنتخطب
هدى : محمود هو انا بحلم اقرصنى كدة
محمود : طب انا ممكن اعمل حاجة احسن
هدى : ايه
محمود : اضربك بالقلم
هدى : انت غطط و رخم على فكرة و معندكش روح الرومانسية كدة
محمود : خلاص انا سرفت نظر عن موضوع الخطوبة دا
هدى : لالا بالله عليك استنى انا ما صدقت انك وفقت
نسيبهم بقى يهزروا شوية و كفاية تطفل على الناس (( على فكرة هو محمود مش بيحبها ااوى يعنى او يمكن بيحبها و هو مش حاسس بكدة او مش معترف بكدة و لكن هو ادذ لنفسه فرصة على الأقل يمكن يكون حبها فيه يخلى يحبها و هو كمان حاسس مستقبله معاها هى و مش مع غيرها ))
……………………………………………………
نرجع بقى تانى للفرح اللى ناسينه دا انا اصلاً مستنية البوفيه معرفش ليه منزلش اكل لحد دلوقتى احم احم نكمل
جت نانى تسلم على ملك فى الفرح
نانسى و هى بتسلم على ملك : مبروك يا ملاك مبروك يا وليد
ملك و وليد فى نفش واحد : الله يبارك فيكى عقبالك
ملك بصوت واطى لنانسى : نانسى انتى زعلانة منى
نانسى بنفس الصوت الواطى : انا مقدرش تزعل منك يا ملاكى
ابتسمت لها ملك فرحانة انى جوازها من وليد مقصرش على صداقتها هى و نانسى
…………………………………………………….
بعد مرور اسبوع من جواز ليلى و كريم و ملك و وليد
الحياة ماشية طبيعية عادية مفيهاش حاجة
لكن فى يوم قررت ملك انها تنهى كل حاجة بدأتها عشان تجيب حق اختها و تنهى كل المشكلات اللى فى حياتها دى
ملك عرفت من خلال الأيام اللى فاتت انى كريم بينام متأخر و بيقعد فى مكتبه لحد بليل يشتغل
استنت ملك لحد ما وليد راح فى النوم و راحت لكريم غرفة مكتبه
فتحت ملك الباب حتى من غير ما تخبط
ملك : كريم ممكن اكلم معاك شوية
كريم : طبعاً د انا مستنيكى من بدرى انك تجيلى هنا برجلكى
ملك : ……
