رواية سوء اختيار الفصل الرابع 4 بقلم اسماء عبدالعظيم
الفصل الرابع
( هشام ) قاعد فى اوضته حس ان اميرة اتأخرت ومدخلتش الاوضه وكمان كان بيلوم نفسه وحس انه زودها شويه وماكنش ينفع انه يضربها وفى اول يوم جوازهم …
خرج هشام لقى اميرة قاعدة فى الانتريه وبتمسح دموعها ..قرب منها وقعد جنبها …وقالها
( هشام ) قومى يااميرة غيرى هدومك علشان نتعشى ..
( اميرة ) مليش نفس .. البركه فيك سديت نفسى …وكمان ملكش دعوه بيا اقوم ولا اقعد ملكش دعوه ..
( هشام ) هشام بيقرب من اميرة وبيقولها انا اسف انى ضربتك … بس انتى كمان مش حاسه انك عملتى حاجة غلطت وان المفروض تعتذرى وكمان زودتيها وبتقوليلى انت مش راجل …
( اميرة ) بتصرخ فى هشام قولتلك متقربش منى وملكش دعوه بيا وبتسيبه وتقوم وتدخل الاوضه وتقفل على نفسها من جوه …..
( هشام ) افتحى يااميرة …
( اميرة ) لأ مش فاتحه .. روح نام عند امك …تلاقيها هى اللى مسخناك عليا
( هشام ) احترمى نفسك يااميرة ومتتكلميش على امى بالشكل ده … هى ملهاش دعوه …
( اميرة ) انا محترمه غصب عنك ….
( هشام ) انا هسيبك الليله دى على ما تهدى وانا كمان اهدى واقدر ابلع الكلام البايخ اللى عماله تقوليه فى الليله السوده دى …
ويروح هشام ينام على كنبة الانتريه ……
—-
تليفوم هناء بيرن :
( هناء ) الو ازيك ياحمد
( احمد ) ازيك ياهناء عامله ايه وحشتينى …
( هناء ) شكرا
( احمد ) ايه شكرا دى .. هو انا بعزم عليكى بكوباية شاى علشان تقوليلى شكرا …
( هناء ) اومال اقولك ايه ..
( احمد ) قوليلى وحشتنى – بحبك – انما مش كده يعنى ..
( هناء ) يااحمد انا معرفش اقول الكلام ده غير لما تبقى جوزى انما انا مقدرش اقوله ليك دلوقتى ….
( احمد ) ياشيخة حرام عليكى خروج مفيش – كلام حلو مفيش …انا مش حاسس انى خاطب انا حاسس انى بكلم واحد صاحبى … احمد بعصبيه : مش كده ياهنااااااء
( هناء ) يعنى ايه مش حاسس انك خاطب وانا علشان احسسك انك خاطب لازم نعمل حاجة غلط ولا نقول حاجة غلط ….
( احمد ) يعنى كل الناس المخطوبه بيخرجوا مع بعض وبيحبوا فى بعض دول كلهم غلط وانتى ايه مفيش اى حاجة خالص ده انا حاسس انى فى فترة عقاب مش فترة خطوبه واللى هى احلى فترة بين اى اثنين ………
هناء كاتمة دموعها ومش عارفه ترد على احمد بإيه وان هى نفسها ترضيه بس شايفه ان رضا ربنا اهم من رضاه … وهى فعلا من جواها حبته وبقى شىء مهم فى حياتها وخايفة تخسره ……
( احمد ) هناء انتى ساكته ليه..
( هناء ) اقول ايه – بس انا كده فى حاجات شايفه انها غلط وانى مش هقدر اعملها او اقولها لإن ده مش وقتها …
( احمد ) انتى محسسانى انى بطلب منك المستحيل اومال بقا لوقلتلك عاوز امسك ايدك هتقولى ايه … ما انا ليا اصحاب خاطبين وبيمسكوا ايد اللى خاطبينهم وعادى عايشين احلى فترة فى حياتهم …..
( هناء ) انت بتقول ايه ياحمد … مسك ايد ايه لأ طبعا مش قبل كتب الكتاب ..
( احمد ) انا شايف انه ملوش لازمه الكلام معاكى …. سلام ياهناء
( هناء ) سلام …
هناء بتبكى جامد – حاسة انها بتخسر احمد علشان حاجات من وجه نظرها تافهه وان الحاجات دى والمشاعر دى ممكن تيجى فى وقتها وهيبقى الحلال طعمه احلى ….. وكمان هى حبته بس مش بتقدر تصرحله …وشايفه ان الحب اهتمام مش بس كلام ….
ازاى احمد تفكيره كده اومال ليه فى مقابلته ليا قبل الخطوبه كان بيوصلىدايما انه شخص ملتزم وبيخاف ربنا طب ازاى عاوز كده وتفكيره كده ….. وبيبص اللى بيعمل الغلط وعاوز يقلده ….
وتنام هناء بعد عياط طويل وهى جواها صراع بين حبيبها وبين معتقداتها وتربيتها واحترامها لنفسها وانها ازاى ممكن تطيع احمد علشان ترضيه ولا تطيع ربنا وتتمسك برأيها .
